Umożliwia wytłoczenie bryły za pomocą innej bryły.

Operacje > Edytuj kształt

Stempel (Punch)

Stempel jest zaawansowaną komendą projektowania CAD służącą do wykonywania operacji przebijania między dwoma kształtami bryłami lub otwartymi powierzchniami w celu utworzenia wydrążonej cechy geometrycznej. Komenda umożliwia dodanie grubości do zewnętrznej strony kształtu stempla, reprezentującej przesunięcie powłoki. Szczególną uwagę należy zwrócić na wklęsłe narożniki, gdzie stosuje się zaokrąglenia – zalecany promień zaokrąglenia w tych obszarach powinien być większy niż wartość grubości. W zastosowaniach do progresywnych matryc blaszanych zaleca się użycie dedykowanej komendy Stempel Blachy (Sheet Metal Punch) do utworzenia wynikowej powierzchni przebicia. Komenda może być wykorzystywana do dowolnych zastosowań w celu utworzenia cechy wydrążonej.​​

Operacja stemplowania wymaga kilku kluczowych elementów wejściowych: kształtu bazowego, kształtu stempla, powierzchni brzegowych, gdzie kształt stempla wyłania się oraz grubości materiału w obszarze stempla. W zastosowaniach do progresywnych matryc blaszanych grubość kształtu stempla będzie równa grubości kształtu bazowego, jednak grubość może być dowolną wybraną wartością. Komenda pozwala na precyzyjne kontrolowanie parametrów formowania, włączając możliwość ustawiania zaokrągleń i otwartych powierzchni podczas definiowania stempla.​

 Metody i opcje działania komendy:

Komenda Stempel wymaga określenia kluczowych parametrów w panelu dialogowym, które definiują sposób wykonania operacji przebijania. Użytkownik musi wybrać Bazę B (Base B) jako część, która będzie wytłaczana, Stempel P (Punch P) jako geometrię tłocznika definiującą kształt przebicia, Granicę F (Boundary F) jako powierzchnię wskazującą kierunek wytłaczania oraz Grubość T (Thickness T) nadającą grubość wytłaczanemu elementowi. W zależności od wskazania powierzchni granicznej efekty mogą się znacząco różnić. W przypadku gdy Baza B jest podobna do arkusza blachy, efekty będą zbliżone do funkcji dostępnej w module blacharskim. Natomiast wskazując inną powierzchnię graniczną, można uzyskać zupełnie inne rezultaty modelowania, co pozwala na elastyczne stosowanie komendy w różnych zastosowaniach projektowych

 Wymagane dane wejściowe:

• Baza B (Base B) – kształt bazowy (bryła lub powierzchnia), który będzie wytłaczany

• Stempel P (Punch P) – geometria tłocznika definiująca kształt przebicia

• Granica F (Boundary F) – powierzchnia brzegowa określająca kierunek i miejsce wyłonienia się wytłoczenia

• Grubość T (Thickness T) – wartość grubości materiału w obszarze przebicia, nadająca wymiar wytłaczanemu elementowi

Tipsy i tricki użycia w oprogramowaniu CAD:

• Zawsze sprawdź, czy promień zaokrąglenia w wklęsłych narożnikach jest większy niż wartość grubości materiału, aby uniknąć problemów geometrycznych

• Przy projektowaniu progresywnych matryc wykorzystuj dedykowaną komendę Stempel Blachy dla lepszych rezultatów w rozwijanej płaskiej powierzchni

• Używaj funkcji podglądu do weryfikacji geometrii przed zatwierdzeniem operacji

• W przypadku złożonych kształtów stempla rozważ podział na mniejsze, prostsze operacje

• Dla optymalnej jakości powierzchni używaj kształtów stempla o odpowiednio dobranej rozdzielczości geometrycznej

• Podczas pracy z materiałami o różnej grubości testuj operację na próbnych geometriach przed zastosowaniem do głównego modelu

• Wykorzystaj opcję importu zewnętrznych stempli dla standardowych kształtów przemysłowych.​​

Synonimy komendy:

• Dziurkowanie

• Przebijanie

• Wytłaczanie

• Stempling

• Punching

• Formowanie stemplem

• Operacja przebicia

• Wydrążanie stemplem