Otwór

Umożliwia utworzenie otworu z różnymi możliwościami parametryzacji. 

Operacje > Operacja inżynierska

Polecenie służy do tworzenia otworów ogólnych, otworów pod śruby (clearance), gwintowanych oraz profilowych. Obsługiwane kształty to: prosty, stożkowy, z pogłębieniem walcowym (counter-bore), stożkowym (counter-sink) i płaskim czołem (spot-face). Otwory mogą być ślepe, do wskazanej powierzchni lub przelotowe. Atrybuty otworów są rozpoznawane w rysunkach i CAM.

Wymagane dane:

• Typ – ogólny, pod śrubę, gwintowany.

• Lokalizacja – wybór punktów położenia. Można wskazać wiele punktów (będą jednym elementem o wspólnych wymiarach).

• Baza (Face) – płaszczyzna, powierzchnia lub szkic, od których mierzona jest głębokość otworu i kierunek osi.

Dane opcjonalne:

• Kierunek – domyślnie prostopadle do bazy; można wskazać inny.

• Operacja Boolean – typ operacji (Subtract, Intersect itp.).

• Zachowanie encji lokalizacji – czy punkty/szkice użyte do pozycjonowania mają pozostać.

• Rozszerzenie ze stożkiem – sposób przedłużania otworu stożkowego lub pogłębienia.

• Rzutowanie punktów – możliwość rzutowania lokalizacji na wskazaną powierzchnię.

Specyfikacja otworu:

• Kształt – prosty, stożkowy, z pogłębieniem walcowym, stożkowym, płaskim czołem. Dla otworów pod śruby dostępne także: podłużne i ich odmiany.

• Otwór pod śrubę (Clearance) – wybór normy, rodzaju śruby, rozmiaru i pasowania (ciasne, normalne, luźne, własne).

• Gwint (Thread) – wybór normy (UNC, UNF, M…), rozmiaru, średnicy, skoku, głębokości gwintu, klasy, kierunku (prawy/lewy). Gwint może być wyświetlany symbolicznie w modelu i rysunku.

• Profilowy (Profile Hole) – tworzenie na podstawie szkicu profilu.

Parametry geometryczne:

• D1 – średnica główna.

• H1 – głębokość otworu ślepego.

• D2, H2 – średnica i głębokość pogłębienia walcowego lub płaskiego czoła.

• Kąt (Ang) – kąt stożka lub pogłębienia stożkowego.

• Koniec (End) – warunek zakończenia: Ślepy (Blind), Do ściany (Until Face), Przez wszystko (Thru-All).

• Ściana końca (Boundary) – powierzchnia kończąca otwór (dla Until Face).

• Tip – kształt dna (stożkowe, płaskie).

• Długość/kat szczeliny – dla otworów podłużnych.

• Fazowania – możliwość dodania faz u wlotu i wylotu.

Dodatkowe opcje:

• Etykieta otworu – opis używany w rysunkach (np. średnica, gwint).

• Tolerancje D1/D2 – wartości graniczne.

• Atrybut „Do not machine” – otwór ignorowany w CAM.

Szablony otworów (Hole Template):
Umożliwiają zapis i ponowne użycie zestawów parametrów. Można też pobierać atrybuty z istniejących otworów.

Biblioteka norm (Hole Standards Library):
Plik Bundles.Z3 zawiera setki znormalizowanych parametrów (wg Machinery’s Handbook). Można je wczytywać bezpośrednio do formularza.

Porady:

• Dodawanie otworów najlepiej na końcu modelowania (jak fazy i zaokrąglenia).

• Atrybuty można przypisać również do otworów utworzonych innymi metodami (np. poprzez usunięcie bryły cylindrycznej).

• Wiele otworów można zdefiniować punktami w szkicu lub wskazać kilka punktów na modelu.

Synonimy (polskie określenia funkcji Otwór)

• otwór

• otwór standardowy

• otwór gwintowany

• otwór pod śrubę

• otwór przelotowy

• otwór ślepy

• otwór profilowy

• wiercenie otworu

• cecha otworu

Tabela porównawcza – funkcja Hole Feature