W module Szkic 3D wstawienie osi bazowej pozwala zdefiniować dodatkową geometrię odniesienia — przydatną podczas modelowania części, tworzenia płaszczyzn roboczych lub osi obrotu.
Oś bazowa ma określoną długość, kierunek i punkt początkowy. Możesz ją utworzyć na wiele sposobów, w zależności od dostępnych elementów odniesienia. Oto najważniejsze metody:
Metody tworzenia osi bazowej:
Z geometrii – wybierz jeden lub dwa elementy odniesienia (punkt, linia, krawędź, oś, płaszczyzna), aby utworzyć oś.
W osi centralnej – wybierz powierzchnię, a program automatycznie utworzy oś w środku jej zakrzywienia.
Przez dwa punkty – oś zostanie utworzona między wskazanymi punktami.
Punkt + kierunek – definiujesz początek osi i jej kierunek (równoległy lub prostopadły do wskazanego obiektu).
Przecięcie powierzchni – oś tworzona jest w linii przecięcia dwóch wskazanych powierzchni.
Dwusieczna kąta – oś przebiega wzdłuż dwusiecznej lub jej uzupełnienia utworzonego przez dwie przecinające się linie.
Na krzywej – oś może być styczna, prostopadła lub równoległa do wskazanej krzywej.
Wymagane dane wejściowe:
Geometria odniesienia – wybierz punkt, linię, płaszczyznę, krzywą itd.
Punkty – początkowy i końcowy (dla osi między punktami).
Punkt + kierunek – ustal pozycję i kierunek osi.
Powierzchnie – wybierz dwie powierzchnie do utworzenia osi na ich przecięciu.
Krzywe lub krawędzie – przy tworzeniu osi w oparciu o przebieg krzywej.
Długość – możesz ręcznie ustawić długość osi (domyślnie odpowiada wymiarom obiektu).
Odwróć kierunek – zmienia biegunowość osi.
Atrybuty graficzne – kolor, styl linii, grubość.
Format osi – wybór sposobu wyświetlania osi (np. ze strzałkami).
To narzędzie pozwala precyzyjnie ustawić układy odniesienia — niezależnie od złożoności geometrii. Dzięki wielu metodom wstawiania, oś można łatwo dopasować do konkretnego zadania projektowego.
Poniżej przedstawiono dostępne metody wstawiania osi odniesienia:
